Naast de oude kerktoren van Nuenen bevond zich een begraafplaats die Vincent graag tekende en schilderde. Een aantal studies mislukten, maar over het schilderij Oude kerktoren van Nuenen was hij wél tevreden; dit werk stuurde hij in juni 1885 op naar zijn broer Theo die toen in Parijs woonde en daar Vincents werk onder de aandacht van kunstkenners bracht:

“Ik heb eenige details weggelaten – ik heb willen zeggen hoe die ruine aantoont aldaar sedert eeuwen de boeren ter ruste worden gelegd in de akkers zelve, welke zij bij hun leven doorwroeten – ik heb willen zeggen hoe doodeenvoudig het sterven & begraven gaat, doodleuk als ’t afvallen van ’t herfstblad – niets dan een beetje aard omgewoeld – een houten kruisje. De akkers er om heen – zij maken waar ’t gras van ’t kerhof eindigt, over ’t muurtje een laatste lijntje tegen den horizon – als een horizon van een zee. En nu zegt die ruine tot mij hoe een geloof en godsdienst vermolmde, al was ze hecht gegrondvest – hoe echter het leven & sterven der boertjes al mee ’t zelfde is en blijft, gelijkmatig uitspruiten en verwelken als ’t gras en de bloempjes die daar wassen op diens kerhofsgrond.” Lees de hele brief 

Vincents vader overleed op 27 maart 1885 plotseling aan een hartaanval. Hij werd op maandag 30 maart begraven op de begraafplaats.